Ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον

Ἕνα ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά τῶν ἁγίων εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, ἡ φιλοστοργία, ἡ προθυμία νά ὑπομείνουν τά πάντα γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Οἱ ἅγιοι ὅπως ἀκριβῶς ἦσαν φιλόθεοι ἔτσι ἦσαν καί φιλόστοργοι περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους»[1]. Οἱ Ἅγιοι θυσιάζουν τά πάντα χάριν τῶν ἄλλων.

«Τό γένος τῶν δικαίων εἶναι φιλόστοργο καί προτιμοῦν μέ εὐκολία (εἶναι πρόθυμοι) νά ὑπομείνουν τά πάντα χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἄλλων»[2]. Καί πάλι διδάσκει: «Αὐτό εἶναι τό σύνηθες χαρακτηριστικό τῶν Ἁγίων, τό νά εἶναι φιλόστοργοι καί νά δείχνουν συμπάθεια»[3].

Οἱ Ἅγιοι μεριμνοῦσαν καί μεριμνοῦν γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. «Τέτοια εἶναι τά σπλάγχνα τῶν Ἁγίων, ὥστε νά μή μεριμνοῦν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά νά παρακαλοῦν τόν Θεό γιά ὅλην τήν οἰκουμένη, ὡσάν νά πρόκειται γιά ἕνα σπίτι καί (νά παρακαλοῦν) γιά ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ὡσάν νά πρόκειται γιά ἕνα σῶμα»[4].

Οἱ Ἅγιοι δέν ἀγαποῦν τόν Θεό γιά τά δῶρα Του, ἀλλά χαίρονται τά δῶρα Του γι’ Αὐτόν, ἐπειδή προέρχονται ἀπό τόν Θεό πού ἀγαποῦν πάνω ἀπό ὅλα. «Τέτοιες εἶναι οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων. Περισσότερο ἀπό τά δῶρα χαίρονται γιά τόν Θεό πού τά ἔδωσε. Διότι δέν Τόν ἀγαποῦν ἐξ αἰτίας αὐτῶν πού ἔχει (καί δίδει), ἀλλά τά ἀγαποῦν ἐκεῖνα ἐξ αἰτίας Αὐτοῦ πού τά δίδει»[5].

Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγαπήσουμε πάνω ἀπό ὅλα τόν Θεό καί ἐξ αἰτίας Αὐτοῦ νά ἀγαπήσουμε ὅλα τά πλάσματά Του.

Ἱερομόναχος Σάββας

http://Hristospanagia3.blogspot.com